Po dłuższych poszukiwaniach dostrzegłeś w końcu szyld z niezbyt pięknie wymalowanym napisem „Starsza Krew – punkt rekrutacyjny”. Gdy znalazłeś się już przy wejściu, pchnąłeś z trudem to drewniane coś, co najpewniej służyło za drzwi. Zaskrzypiało, a twoim oczom ukazała się obskurna, śmierdząca, jak podpowiadał ci twój węch, klitka. Naprzeciwko umownych drzwi, za stołem, a w zasadzie kawałkiem deski z nogami, siedział jakiś krasnolud zasypany mnóstwem szpargałów. Krasnolud, nie odwracając wzroku od księgi, którą akurat wertował, rzucił w twoim kierunku:

- Niech cię to nie zraża, mości pa… - zmierzył cię wzrokiem – Niech cię to nie zraża – powtórzył. Dopiero zaczynamy.
- To widać – odrzekłeś z przekąsem.
Krasnolud zarechotał, krztusząc się przy tym, jak to sam skomentował, charchą, po czym zagadnął:
- Szukasz gildii, jak się zdaje. Się świetnie składa, bo my prowadzimy nabór. Zostaw tutaj swoją aplikację wraz z zapiskami ze swoich walk. Szef to sobie obejrzy i cię przyjmie bądź nie. Proste jak elfie kuśki. Powiem jeszcze tylko, że patałachów, to my tu nie bierzemy. No więc rach-ciach, dziękuję i do widzenia, bo robotę mam…

Po chwili namysłu podszedłeś do krasnoluda i zostawiłeś na małym stosiku swoje papiery. Cofając rękę, potrąciłeś niechcący inny stosik, ze szczytu którego upadła na podłogę jedna z ksiąg, otwierając się na jakiejś stronnicy. Krasnolud tylko westchnął głośno, a ty podniosłeś książkę, zaglądając do niej mimowolnie. Twoją uwagę przykuł zaznaczony w niej fragment: 

„Zaprawdę powiadam wam,
oto nadchodzi wiek miecza i topora,
wiek wilczej zamieci.
Nadchodzi Czas Białego Zimna i Białego światła,
Czas Szaleństwa i Czas Pogardy,
Tedd Deireadh, Czas Końca.
świat umrze wśród mrozu,
a odrodzi się wraz z nowym słońcem.
Odrodzi się ze Starszej Krwi,
z Hen Ichaer, zasianego ziarna.
Ziarna, które nie wykiełkuje,
lecz wybuchnie płomieniem.
Esse'tuath esse! Tak będzie!
Wypatrujcie znaków!”

Ciekawe… – pomyślałeś, po czym odłożyłeś książkę na miejsce, usilnie przy tym przepraszając wyraźnie poirytowanego już twoją obecnością krasnoluda. Do zobaczenia – rzuciłeś optymistycznie na wychodne. Krasnolud odburknął tylko coś pod nosem, nawet na ciebie nie spoglądając.